.
(1) Είναι Στιγμές... (Ιούνιος 1991)
Είναι στιγμές που δεν ξέρω τι φταίει
προσπαθώ στην απόγνωση να βρω το γιατί
είναι φορές που η μοίρα μου κλαίει
σαν κάποιο από άλλους αδικημένο παιδί
Είναι στιγμές που δεν ξέρω γιατί
όλοι μαζί μ’ απαρνιούνται και φεύγουν
όραμα βλέπω πως ανοίγει η γη
και μέσα στ’ άδυτα με παρασέρνουν
Είναι στιγμές που η σκέψη μου χάνεται
σε κάποιο πέλαγος ερημικό
είναι στιγμές που κάτι μέσα μου πάλλεται
κάποια αιτία προσπαθώντας να βρω
Σίγουρα είναι κάτι που καιρό τώρα ξέρω
που κάνει τις νύχτες το κρεβάτι να καίει
κάτι κρυφό που με κάνει και κλαίω
και την καρδιά μου σε φουρτούνα να πλέει
Μύριες φορές να ξεχάσω προσπάθησα
λέγοντας πως με τίποτα δεν θα λυγίσω
μα όταν τον εαυτό μου λίγο ελεύθερο άφησα
αυτό το κάτι, δια μαγείας με γύρισε πίσω
Με στίχους βρεγμένους (του Χάρη) τη νύχτα πλανεύομαι
Καθώς ακούω τα πουλιά μου μαζί μου να κλαίνε
Πως αυτό που με κάνει τις νύχτες να φλέγομαι
Είναι κάτι ηλιαχτίδες που τώρα με καίνε
Δεν ξέρω αν η μοίρα μ΄ οδηγεί σε σκιά
ή σ’ ένα απέραντο σαν μια όαση ξέφωτο
δεν ξέρω καν αν παίζω με παιδιά
παιχνίδια επικίνδυνα που με κάνουνε εύφλεκτo
.