(8) ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΡΓΑ….. (Ιούνιος 1998)
Είδα όλους τους δρόμους της γης ζωγραφισμένους στα μάτια σου
Ένιωσα όλη την καλοσύνη του κόσμου στο χαμόγελό σου
Αφέθηκα στην απεραντοσύνη της ψυχής σου
Και χάθηκα στην παραζάλη των συναισθημάτων σου
Ποιος φόβος θα με σταματήσει;
ποια ανασφάλεια θα μπορέσει να με συγκρατήσει;
Έρμαιο το σώμα στη δύνη της ψυχής και στον γλυκό πόνο της καρδιάς
Ευχή και ελπίδα η πραγμάτωση των αισθημάτων μου
Αυτών που βλέπω, όταν αργά κλείνω τα μάτια και ονειρεύομαι
Ρίγη πόνου και ανησυχίας η πιθανότητα λάθους
Τεντωμένο σκοινί η λανθασμένη μου κρίση
Όχι πιο πολύ για μένα
Αλλά για όλους τους άλλους που βρίσκονται δίπλα σου…
.